Mijn homohart maakt een sprongetje. Vanaf mijn vijfentwintigste leef ik als lesbienne en ga ook zo door het leven. Niets aan de hand.

     Ik woon in een verzorgings huis door mijn MS en mijn vrouw bezoekt mij regelmatig. Sinds kort is op mijn afdeling een homostagiaire die graag mijn vrouw wil ontmoeten. Dat heb ik geregeld en. er werd flink informatie uitgewisseld. We zijn alledrie van dezelfde generatie .

     Mijn medebewoners leiden volgens mij geen homoseksueel leven, het speelt niet. Maar door het gesprek tussen mijn vrouw en de stagiaire is miijn homohart weer aan gesprongen hij heeft zelfs een exemplaar van mijn boek over lesbische vrouwen ‘zichtbaarheid’, 2005,”gekregen.

      Nu ben ik weer alleen en ik voel me rottig. Waar is de persoon die zoveel energie in het bekend maken van homoseksualiteit , gebleven?

Zie de Website voor een roze verpleeghuis , wat niet het verpleeghuis is waar ik woon.

 https://www.amstelring.nl/zoeken

De Roze Loper voor uw organisatie

Je thuis en veilig voelen is een basisbehoefte van ieder mens. Helaas wordt niet voor iedereen vanzelfsprekend aan deze basisbehoefte voldaan. Om er voor te zorgen dat ook lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuele mensen, transgenders en interseksuelen (LHBTI’s) zich thuis en veilig kunnen voelen in een zorg- en welzijnsinstelling, is de Roze Loper ontwikkeld. Tolerantie, respect, inclusie en openheid gelden daarbij als vaste waarden.

Er moet me iets van het hart: elke ochtend word ik. Uitgekleed , gewassen ( of gedoucht ) en aangekleed door verzorging. Vanochtend werd ik geholpen door een mannelijke verzorger, niets aan de hand. Maar vandaag werd hij ondersteund door een mannelijke stageAire. Daar wringt em de schoen......

Geheel overgeleverd aan twee mannen, die hun werk doen. Maar ik ervaar het als zeer onprettig.  Wat moet ik doen?aangeven? Wat zou jij doen?